Ovo je tek dvanaesti album u karijeri grupe The Who čiji je epohalni debi “My Generation” objavljen još 1965. godine. Ništa čudno jer nakon smrti bubnjara Keitha Moona (1978), slabog albuma “It’s Hard” (1982) i zapadanja lidera i gitarista Petea Townshenda u depresiju, bend nije održavao diskografsku karijeru.
Tek je 2006. godine, četiri nakon smrti basista Johna Entwistlea, izašao “Endless Wire”, no The Who je posljednjih petnaest godina uredno turirao uz pomoć Ringovog sina i bubnjara Zaka Starkeya te basista Pina Palaldina koji su svirali i na novom albumu. Možda je i stoga “WHO” čvrst, poletan i tečan rock album sa zanimljivim retrospekcijama dvojice “rock penzionera” koji su kao mladići sredinom 60-ih zauvijek izmijenili britansku pop kulturu.
“WHO” je njihov najbolji nakon “Who Are You” (1978) i još k tome s ovitkom koji nalikuje na “Sound Affects” The Jama, jednog od bendova na koje su neizmjerno utjecali kao i na Oasis, Blur, U2, The Clash...